Τ ο Βέλγιο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο μέρος του κόσμου. Για μένα όμως, που η μόνη μου εικόνα από τη χώρα είναι οι Βρυξέλλες, σίγουρα δεν ισχύει. Γιατί πολύ απλά οι Βρυξέλλες είναι στη κορυφή των χειρότερων πόλεων που έχω πάει ποτέ. Nοιώθω ότι είναι ένα μέρος τόσο διεθνοποιημένο που έχει χάσει εντελώς την όποια ιδιαιτερότητα του. Αδιάφορο. Ίσως να είμαι κάπως υπερβολικός, απλά θέλω να καταλήξω στο ότι οι προσδοκίες μου για οτιδήποτε βέλγικο είναι πολύ χαμηλές (εννοείται βέβαια ότι εξαιρούνται οι βέλγικες σοκολάτες και οι απίστευτες μπύρες).
Έτσι όταν χρειάστηκε να πάω στη Γάνδη για δουλειά, δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Και γι’αυτό μάλλον δε κατάφερα να πείσω και κανένα να έρθει μαζί μου για παρέα, παρά τους μεγάλους τίτλους στα διάφορα ταξιδιωτικά site ανά το internet που έκαναν λόγο για το κρυμμένο μυστικό του Βελγίου, για μία από τις λιγότερο γνωστές πόλεις της Ευρώπης που πρέπει κάποιος να επισκεφτεί και πάει λέγοντας. Ο κακός σπόρος που φύτεψαν οι Βρυξέλλες, είχε καρποφορήσει.
Το γεγονός ότι με το που προσγειώθηκα μέσα Ιουνίου μέσα σε ένα καταρρακτώδες σκηνικό βροχής και χαμηλής θερμοκρασίας σίγουρα δε βοήθησε. Η φάση μυρίζει φιάσκο σκέφτηκα φτάνοντας στο ξενοδοχείο βρεγμένος. Χωρίς δεύτερη σκέψη βάζω το αδιάβροχο και αποφασίζω να ξεπορτίσω. Ή θα επιβεβαιώνονταν οι σκέψεις μου για βατερλό και θα κατέληγα σε καμιά μπυραρία να δοκιμάζω μπύρες ή θα υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον και… θα κατέληγα σε καμιά μπυραρία να δοκιμάω μπύρες.Όλες οι βορειοευρωπαικές πόλεις που έχω επισκεφθεί είναι γενικά όμορφες όταν ο καιρός είναι ηλιόλουστος. Όταν δεν είναι όμως, μου μοιάζουν καταθλιπτικές. Η Γάνδη μπορεί να μοιάζει κουκλίστικη αλλά δυστυχώς δε μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον “κανόνα” παρά το γεγονός ότι σφίζει από ζωή μιας και είναι φοιτητούπολη.
Το καλό όμως της Γάνδης είναι ότι ο καιρός αλλάζει γρήγορα. Πολύ γρήγορα. Το αδιάβροχο που έβαλα φεύγοντας από το ξενοδοχείο χρειάστηκε μόνο για πέντε λεπτά και σύντομα και η τελευταία ψιχάλα σταμάτησε. Μέχρι να προλάβω να περπατήσω λίγο, ένας φωτεινός απογευματινός ήλιος είχε βγει στο καθαρό πια από σύννεφα ουρανό. Η αλλαγή από μια καταθλιπτική πόλη σε μια πανέμορφη πόλη ήταν ακαριαία.
Όλοι οι δρόμοι, τα σοκάκια, οι πλατείες γέμισαν γρήγορα από κόσμο και μια ζωντανή ατμόσφαιρα μου κόλλησε ένα χαμόγελο στα χείλη. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έφταιγε μόνο αυτό. Και η νοστημότατη βάφλα που έφαγα στην όχθη του ποταμού βοήθησε αρκετά. Όπως και το καλύτερο χάμπουργκερ που έχω φάει ποτέ σε ένα φανταστικό καφέ στο δρόμο της επιστροφής. Και οι δύο μπύρες που το συνόδεψαν.
Τελικά άμα φας καλά, όλα είναι καλά. Και στη Γάνδη σίγουρα έχεις πολλές δυνατότητες και ευκαιρίες να διατηρήσεις την ευδαιμονία της κοιλιάς σου.
Ο καλός καιρός συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα, δίνοντας μου τη δυνατότητα να γνωρίσω λίγο περισσότερο τη πόλη.
Πραγματικά μου άρεσε πολύ ότι οι άνθρωποι εδώ φαίνεται να χαίρονται τη πόλη τους. Οι δημόσιοι χώροι είναι γεμάτοι από ανθρώπους που αράζουν, κάθονται και απολαμβάνουν το απόγευμα τους στα παγκάκια δίπλα στο ποταμό και τις πλατείες, κάνουν πικνίκ σε κάθε χώρο πράσινου, χορεύουν στους δρόμους. Δυστυχώς η σύγκριση με τους δικούς μας δημόσιους χώρους που είναι μάλλον “εχθρικοί” στο να κάτσεις κάπου εκτός αν είναι καφέ ή εστιατόριο, δεν είναι και πολύ ευνοϊκή.
Και πάνω που το σκέφτομαι αυτό, πιάνει μια τρελή μπόρα και με επαναφέρει στη πραγματικότητα. Βέβαια δε με χαλάει και ιδιαίτερα γιατί τώρα μπορεί κανείς να απολαύσει τη μπύρα του μια χαρά!
Τελικά, μετά από ένα διήμερο στη Γάνδη, έχω μόνο θετικές αναμνήσεις. Μια αξιαγάπητη πόλη που σίγουρα αξίζει να την επισκεφτεί κανείς.
Ανδρέας
Γάνδη, 2016.