Η όλη φάση έμοιαζε με φιάσκο. Ήταν μια από εκείνες τις Κυριακές που θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις κάτι έτσι πιο ενεργητικό κοντά στη φύση, αλλά από την άλλη δεν είχες προγραμματίσει και τίποτα, δεν είσαι και απόλυτα σίγουρος τί είναι αυτό που θέλεις, έχεις ξαναπάει στο ένα μέρος και στο άλλο, τώρα που το σκέφτηκες να κάνεις κάτι είναι αργά, ο καιρός δεν είναι κατάλληλος και πάει λέγοντας. Μέσα σε όλη αυτή τη φάση και στο τσακ πριν ξενερώσει το πράγμα και κινδυνέψουμε να καταλήξουμε σε καμιά ταβέρνα, έσκασε η ιδέα να κάνουμε το μονοπάτι από τη Σούγια στη Λισσό. Ξαφνικά φάνηκε ελπίδα στον ορίζοντα ότι κάτι όμορφο θα γινόταν!

Και όντως! Ένα εύκολο μονοπάτι γύρω στη μια – μιάμιση ώρα (ανάλογα το πόσο θα χαζολογήσεις στη πορεία) οδηγεί από το λιμανάκι της Σούγιας στην αρχαία Λισσό. Ουσιαστικά περνάς από ένα μικρό φαράγγι μέχρι να ανέβεις πάνω στο βουνό και από εκεί ξανακατεβαίνεις για να φτάσεις πάλι στη θάλασσα. Το μονοπάτι είναι πολύ όμορφο και ευχάριστο, χωρίς κάποια τεχνική δυσκολία. Το μόνο κακό ήταν ότι όταν το κάναμε ήταν Μάρτιος και παρά τη καλοκαιρινή μέρα, η θάλασσα ήταν πολύ κρύα για να βουτήξουμε. Ε, δε μπορείς να τα έχεις όλα!

Ανδρέας
Σούγια / Λισσός, Κρήτη, 2016.