Κίνηση και άραγμα. Καλοκαίρι δηλαδή.

T ο πλάνο δεν ήταν άλλο από το να αράξουμε στη παραλία. Αλλά από την άλλη, πόσο πιο ωραίο θα ήταν να κάνουμε και λίγη άσκηση πριν ώστε να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο το μπάνιο μας στα κρυστάλλινα νερά του Λυβικού; Και φυσικά δε μιλάω για άσκηση τύπου γυμναστήριο, ιδρωτίλα κλειστού χώρου και διαγωνισμός κοιλιακών και βαρών στα όργανα… Όι όι όι… Μιλάω για λίγο επαφή με τη φύση, αέρας, αναζωογόνηση. Τί καλύτερο από το να περάσουμε ένα φαράγγι;

Εφόσον αυτό που θέλαμε είναι να καταλήξουμε στο Φραγκοκάστελλο, το να περάσουμε το φαράγγι της Ίμβρου ήταν κυριολεκτικά στο δρόμο μας. Ο καιρός τέλειος: ζέστη, αλλά όχι καύσωνας, λίγα συννεφάκια για να μη καίει ο ήλιος και ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι. Οι ιδανικές συνθήκες για περπάτημα!

Yeah we are not the first ones here… 🙂

Entering the gorge, high rocks and big trees create a pleasant shadow that makes hiking pleasant even on really hot and sunny summer days

As we approach the main gorge, it starts getting narrower and narrower

The deeper you get to the gorge the more wild and interesting it becomes

Near the center of the gorge, the path gets really narrow. The narrowest pass is just 1,65m wide

The gorge opens up near the exit. For some strange reason, I think this image ressembles a little bit Yosemite…

Μετά από δύο – δυόμιση ώρες έχουμε κιόλας φτάσει στην έξοδο. Η αίσθηση είναι υπέροχη και ένα χαμόγελο έχει χαραχτεί στα πρόσωπα μας. Όπως ούτως ή άλλως μετά από κάθε περπάτημα στη φύση. Μόνο που αυτή τη φορά, ενδόμυχα δε γελάμε μόνο από τη χαρά της φύσης ή της κατάκτησης ενός στόχου, αλλά και γιατί ξέρουμε ότι μας περιμένει μια τρελή βουτιά σε λίγα λεπτά! (θα ήθελα να γράψω ότι και το φαγητό στο μπαλκονάκι πάνω από τη θάλασσα υπάρχει εξίσου στο μυαλό μου, αλλά θα χαρακτηριστώ κοιλιόδουλος και θα μου χαλάσει το ίματζ 🙂 ). Ορθή Άμμο σου ερχόμαστε!!!