Μερικές φορές προσπαθείς να ξεφύγεις από τη ζωή σου και κοιτάς στα αστέρια. Άλλοτε πάλι βρίσκεσαι σε μέρη που σε φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά τους. Και όταν είσαι εκεί, στην ηρεμία του βουνού, καταλαβαίνεις ότι δε χρειάζεται να φτάσεις στα αστέρια, αρκεί να ανοίξεις τα μάτια σου και να αφουγκραστείς την ησυχία της πέτρας, των θάμνων και των σύννεφων. Βήμα το βήμα, οι σκέψεις φεύγουν και φτάνεις γυμνός από έγνοιες, ελεύθερος. Παίρνεις ανάσα και είσαι επιτέλους έτοιμος να γελάσεις. Κοιτάς τριγύρω να κλέψεις μια τελευταία ματιά και ψάχνεις τους συμπορευτές σου. Καλή καρδιά. Λίγη (ή περισσότερη) ρακή στο ποτήρι, κούτσουρο στη σόμπα, ποτέ το κρύο δεν ήταν τόσο καθαρτικό και η ζέστη τόσο γλυκιά. Όμορφα πράγματα. Απλά.

Όλα ξεκίνησαν αργά το βράδυ. Θαρρώ πώς ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν πήραμε το μονοπάτι από το οροπέδιο του Ομαλού για το καταφύγιο Καλλέργη. Ο καθαρός ουρανός και το ολόγιομο φεγγάρι έφεγγαν τόσο που δε χρειαζόταν καν φακός στη διαδρομή.

Τίποτα πιο αναζωογονητικό από το ξύπνημα με την αυγή όταν είσαι στο βουνό. Ειδικά όταν οι σκέψεις για δουλειές και πράγματα της καθημερινότητας φαντάζουν μακρινές. Απλά απολαμβάνεις τη θέα, νοιώθοντας πως είσαι στη κορυφή του κόσμου.

Οι εικόνες γίνονταν εκπληκτικές όσο έπεφτε το φως. Αισθανόμουν ενθουσιασμένος.

Έστησα το τρίποδο μου, κρατώντας μια κούπα καφέ για να μου ζεσταίνει τα χέρια και το λαιμό ανάμεσα σε κάθε λήψη. Παρά τη ζεστή μέρα, όταν έπεσε ο ήλιος, η θερμοκρασία έπεσε και αυτή αισθητά. Ανακατεύοντας όμως ενθουσιασμό και κρύο, το αποτέλεσμα ήταν να τσιτώσει το δέρμα στο πρόσωπο μου και να παραμείνει χαραγμένο ένα χαμόγελο. Ωραία αίσθηση.

Μπήκα μέσα. Όλοι άρχισαν να μαζεύονται και η φασαρία από τις μιλιές πύκνωσε. Καθένας είχε να μοιραστεί και μια ιστορία. Μόνο φωνές και γέλια. Ε, και μπόλικη ρακή. Όσο κρητικό και να ακουστεί, πάντα θα υπάρχει κάποιος καλός λόγος για να πιεις ρακή. Για να σε παρηγορήσει άμα είσαι στεναχωρημένος ή για να γλεντήσεις όταν είσαι χαρούμενος. Για να σε δροσίσει όταν έχει ζέστη ή για να σε ζεστάνει όταν πέφτει παγωνιά.

Το ρεύμα κλείνει νωρίς στο καταφύγιο. Από εκεί και μετά μόνο κεριά και λάμπες πετρελαίου φωτίζουν. Όμορφα.

Ξημέρωσε. Κόσμος αρχίζει να καταφτάνει. Μετά από την ηρεμία των προηγούμενων ημερών, ο ερχομός τους και οι λίγες ή περισσότερες κουβέντες είναι ευπρόσδεκτες.

Ο καιρός δεν άργησε να αλλάξει. Δυνατός αέρας και ομίχλη, μέχρι να έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε τη κατάβαση, έμοιαζε σαν θύελλα έτοιμη να ξεσπάσει.

Μήπως το βουνό δεν ήθελε να φύγουμε;

Ή μήπως εμείς;

Ανδρέας,
Ομαλός, Κρήτη, 2014.